Mrzonki ideałów
Idealizacja i dewaluacja to dwa mechanizmy obronne ego, które powodują powstanie zniekształceń obrazu, jaki dociera do naszego mózgu. Są to mechanizmy, za pomocą których Twoje ego zabezpiecza swoje funkcjonowanie. Idealizowanie polega na widzeniu zalet, bez równoważących je wad. Dewaluacja to natomiast dostrzeganie wyłącznie wad, bez równoważących je zalet. Świadomość tych dwóch ekstremów pomoże Ci podejmować decyzje oparte na faktach i prawdzie.
Idealizacja i dewaluacja odpowiadają na nasze potrzeby
Ego idealizuje dlatego, że uważa iż świat zewnętrzny jest potrzebny do jego definiowania. Dlatego jeśli ktoś uważa się za głupiego, to idealizacja partnera jako mądrego jest wypełnieniem pewnej potrzeby, wynikającej z wyparcia własnej cechy. I odwrotnie: dewaluacja będzie następować wtedy, kiedy ktoś uważa się za mądrego, przez co będzie dewaluował innych, by tej opinii stało się zadość.
Odrealnienie ma swoje konsekwencje
Oba te koncepty są oderwane od rzeczywistości i prowadzą do konsekwencji, w których każdy ideał sięga bruku, a każda dewaluacja podnosi się ze zgliszczy. Te procesy muszą nastąpić – bo idealizacja jest nienaturalnie za wysoko, a dewaluacja nienaturalnie za nisko. Kiedy ktoś idealizuje, czeka go zawód związany z niespełnieniem oczekiwania, a gdy ktoś dewaluuje, pojawi się wstyd i poczucie winy związane z niesłusznym osądem.
W jaki sposób przekłada się to na relacje międzyludzkie?
Oba mechanizmy powodują powstanie fantomowych związków, opartych na nierealistycznych wymaganiach lub ocenach. Mądrość bez głupoty jest zarozumialstwem, a głupota bez mądrości ogranicza możliwości poznawcze. Dlatego musisz doprowadzić do równowagi pomiędzy świętym a grzesznikiem, prawdomównym a kłamcą, mędrcem a głupkiem. Świadome relacje budowane są na prawdzie, a nie wyobrażeniach.